ೋ҈ೋ کلبــــــه تنـــــــهــــــــــايــــــــــي پسرک خسته ೋ҈ೋ

  تو مرا میبوسی و من از چرتم بیدار میشوم
  چه حس زیبایی‌...
  در آغوشت میگیرم
  سفت..پهلو به پهلو...
  تو را نگاه می‌کنم
  تو هم مرا
  چشم در چشم خیره ایم بهم
  غلت می‌زنیم و تو میائی‌ روی من
   چه حس خوبی‌ ‌ست، حس داشتن تو
 می‌گویمت که ای کاش مال من بمانی

  تو میگوی خسته میشوی، از من
  از من بهتر را پیدا میکنی‌
 و من ساکت، به آینده نگاه می‌کنم
  چطور میشود تو را دوست نداشت
 آن چشمان بزرگ و شیطنت آلودت
  آن خند‌ه های دیوانه وار و کننده ات...
  می‌گویم: نه، این طور نیست
  تو میخندی...انگار میدانی ک دروغ است
   اما نیست...باور کن بیست و یا سی‌ سالی‌ زمان می‌خواهم تا تو را بتوانم فراموش کنم
  هم را میبوسیم
   نوازش می‌کنیم
  اما فکر من اینجا نیست
    من به چند ساعت دیگر فکر می‌کنم
   که چطور با حسرت، خاطرات الان را مرور می‌کنم
   ی کاش ساعت، می‌‌ایستاد
   ا ها‌ها ها، تو میخندی

   می‌پرسی‌: عاشقمی؟
    و من مثل همیشه فلسفیش می‌کنم:
    تو که میدانی من عشق را نمیدانم
    اما اینقدر دوستت دارم که از چند دقیقه ای‌‌‌ پیش
   به حسرت چند ساعت دیگر، فکر می‌کردم

 باهم میخندیم

  ای کاش همیشه همین گونه میمانستیم           
  اما سبک انسان‌ها این گونه نیست...:(                                                                                           
         بعد آخرش میگه یه جوری طراحی شده همسرتون شب غلت بزنه شما متوجه نمیشین بیدار شید
 :|
 آدمیزاد نباس بفهمه اونی که کنارشه
 غلت میزنه ؟ ... خوابه / بیداره ؟
 تب داره ؟ ... چه مرگشه؟
  من اصن میرم تشک ایرانی میگیرم که بدونم یکی کنارم خوابه .
 اصن یه جوری که تکون خورد که هیچ اگه نصف شب بیدار بود
  آرنجشو گذاشته بود رو پیشونیش زل زده بود به سقف
  فکر و
 میکرد و تکون نمیخورد... بفهمم
 بیدار شم بگم :
 جونم ؟
 چته؟
 بیا بغلم♥

رفتیم تشک بخریم هی میگه این آلمانیه طبی ِ نرم ِ فلان

خیال

...خط زدن من ,پایان من نیست.
آغاز بی لیاقتی توست!
همیشه بهترینها برای من بوده و هست...
اگر مال من نشدی!

خط زدن من ,پایان من نیست

!
اگر من جای او بودم. 
همان یک لحظه اول، که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان
    جهان را با همه زیبایی و زشتی، به روی یکدگر، ویرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
که در همسایه صدها گرسنه
چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم
نخستین نعره مستانه را خاموش آن دم، بر لب پیمانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
که می دیدم یکی عریان و لرزان، دیگری پوشیده از صد جامه رنگین
زمین و آسمان را واژگون مستانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
نه طاعت می پذیرفتم
نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده
پاره پاره در کف زاهد نمایان، سبحه صد دانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو، آواره و دیوانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان
سراپای وجود بی وفا معشوق را، پروانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
به عرش کبریایی، با همه صبر خدایی
تا که می دیدم عزیز نابجایی، ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد
گردش این چرخ را وارونه، بی صبرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
که می دیدم مشوش عارف و عامی
ز برق فتنه این علم عالم سوز مردم کش
بجز اندیشه عشق و وفا، معدوم هر فکری
در این دنیای پر افسانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
چرا من جای او باشم
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و
تاب تماشای تمام زشتکاری های این مخلوق را دارد
وگرنه من بجای او چو بودم
یک نفس کی عادلانه سازشی، با جاهل و فرزانه می کردم

عجب صبری خدا دارد!
عجب صبری خدا دارد!
                 

عجب صبری خدا دارد

خدایـــا دلــــــم بـــاز امشب گــــــرفته.!!

بیــــــا تا کمی با تـــو صـــــحبت کنـــم...

بیا تا دل کوچــــــــــکم را

خدایـــا فقــــط با تـــو قسمت کنم..!

خدایـــــا بیــا پشت آن پنــجــره..

که وا می شود رو به ســــــوی دلــــــــم!!

بیـــا پــــرده ها را کنـــاری بزن...

که نــــــورت بتــابد به روی دلـــــــم!!!

خدایـــا کمـــک کـــن :

که پـــروانه ی شعر من جــــان بگیرد...

کمی هم به فـــــکر دلـــــــم باش...

مبـــادا بمیـــرد...!!!

خــــدایــا دلــــــم را

که هر شب نــفس می کشـــد در هوایـــــت...

اگر چه شــــــکســــــته!!!

شبــــی می فرســــتم بــرایــت...!!!